Poernima Gobardhan is een van de grote talenten van de Indiase dans in Nederland. In haar werk vertaalt ze op integere en doordachte wijze de eeuwenoude verhalen, onderwerpen en concepten uit de klassieke Indiase literatuur naar choreografieën die hun uitwerking ook vandaag de dag niet missen. Vanavond danst ze twee solo’s.

Kāli Mātā
In Kālī Mātā wordt het intellect en het lichaam tegen elkaar afgewogen. In een wereld die is ingericht aan de hand van orde, categorieën en kaders wordt je vermogen om dingen te begrijpen geprezen. Juist in tijden als deze willen we de chaos om ons heen onder controle krijgen. Dit doen we door goed doordachte keuzes te maken en geen ruimte voor fouten te laten zodat alles duidelijk is. Maar wat bevindt zich voorbij deze duidelijkheid? Voorbij het intellect? Kālī Mātā vertrekt vanuit deze duidelijkheid met de wens om hieraan voorbij te gaan. Dit betekent het aangaan van een strijd en de bereidwilligheid om de duisternis, datgene wat we niet kennen, tegemoet te gaan.

De bewegingstaal Bharata Natyam vervult zoals gewend van Gobardhan een belangrijke rol in Kālī Mātā. Maar er doet zich ook een intrede van een andere bewegingsvorm waardoor de solo is geïnspireerd: Kalaripayattu een vechtsport uit Zuid India. Precisie in handgebaren, intense emotie en een meeslepende geluidslandschap nemen je mee in deze strijd tussen het intellect en het lichaam.

My Pitṛs
Het ingetogen My Pitṛs (mijn voorouders) ging vorig jaar online in première tijdens de compacte editie van het India Dans Festival. De voorstelling stelt het lineaire besef van tijd ter discussie. Ons heden kan niet begrepen worden zonder het verleden. Ook in onze individuele tijdlijn speelt het verleden en de geschiedenis van onze voorouders een beslissende rol. Op deze wijze blijft elk leven behouden in de gedachtes van volgende generaties en wordt de dood gezien als een overgang naar een andere fase in tegenstelling tot de Westerse opvatting waar de dood als een eindstation wordt gezien. In deze solo van Gobardhan wordt met Bharata Natyam als bewegingstaal gereflecteerd op het fenomeen sterfelijkheid in ons leven.

Duur: 90 min. (inclusief pauze)