Op een dag word je wakker en dan ben je ‘af.’ En als je dan iets wil veranderen dan breekt het. 

Op een dag komen twee jeugdvrienden elkaar tegen bij een parkbankje in een volkswijk, de sterfplek van hun beste vriend. Beiden hebben gezworen nooit meer op het bankje te gaan zitten. Degene die zit zou de volgende zijn die ‘gaat’. De ene vriend is nooit meer weggegaan uit de wijk, de andere is de wijde wereld ingegaan om carrière te maken en is nooit meer teruggekeerd. Beiden zijn teleurgesteld over hun levensloop. Bij het bankje blikken ze terug op hun levens en proberen ze de ontbrekende stukken bij elkaar te vinden. Met verwijten, verdriet en hilarische anekdotes maken ze een reconstructie. 

Kinderjaren tellen hier dubbel is een verhaal dat zich afspeelt in een buurt zoals de Van Deyssel. Amro groeide op in een soortgelijke volkswijk in Den Haag en ziet veel herkenning.

Pers:
Recensie in de Groene Amsterdammer:  “Roots? Welke fucking roots?”

credits: 

Eindregie: Tom Jaspers 
Tekst: Amro Kasr
Spel: Amro Kasr en Soufiane Moussouli