Verwarde vrouw denkt dat ze een fiets is en gaat in fietsenrek zitten.
Over omgaan met verward gedrag
Verwarde vrouw denkt dat ze een fiets is en gaat in fietsenrek zitten.
Over omgaan met verward gedragInterview met Rianne Meboer over Doolhof in je Hoofd.
Op vrijdag 15 november zie je Doolhof in je Hoofd bij CC AMSTEL. Een reconstructie van wat er gebeurt als iemand de grip op zichzelf en diens omgeving verliest. En hoe zorgverleners, politieagenten, en beleidsmakers maar ook familieleden en buren hierop reageren.
We interviewden maker Rianne Meboer.
Doolhof in je Hoofd gaat in het kort over hoe we omgaan met mensen met onbegrepen gedrag. We spraken elkaar al eerder en toen zei je: 'het gaat ook om jezelf herkennen in de ander.' In de Pijp waar CC Amstel staat en waar ik zelf ook woon, is een duidelijke toename te zien van mensen die op straat leven. Wat heeft er bij jou voor gezorgd dat je daar iets mee wilde doen?
Rianne: Vijf jaar geleden las ik een kranten bericht; "Help de verwarde mens!" Daar stond in hoe de verwarde, dolende mens een doelgroep is die door verschillende redenen uit het oog verloren is. Dat er geen plek is voor deze mensen omdat zelfredzaamheid en nuttig zijn centraal staan in deze samenleving.
In die periode had ik ook de indruk dat ik het echt meer op straat zag. Meer mensen die de weg kwijt leken. En ook in die tijd begon een enorme hoos aan media berichten: verwarde man klimt naakt in boom, verward persoon trekt spoor van vernieling, verwarde vrouw denkt dat ze een fiets is en gaat in fietsenrek zitten.
En ik voelde een enorme wereld van verborgen leed achter deze krantenartikelen. Wie en wat zitten er achter die term "verwarde persoon"? Het resoneerde ook bij mij vanwege mijn eigen zoektocht naar een gezonde mentale gezondheid. Wat is normaal en hoe doe je mee in de sociale hindernissen die het leven soms is? Dat zijn vragen waar ik al m'n hele leven mee stoei.
Onbegrepen gedrag kan ook een zekere angst inboezemen. Het gevoel van veiligheid aantasten. Hoe ga jij daar zelf mee om?
Zelf heb ik ook een achtergrond in de zorg, ik werkte in een woongroep voor verstandelijk beperkte volwassenen en begeleidde een man in een rolstoel. Het duurt bij mij vrij lang voor ik bepaald gedrag spannend vind.
Maar als je het gevoel hebt dat je veiligheid in gevaar is moet je uiteraard hulp zoeken of jezelf in veiligheid brengen maar ik merkte misschien door mijn werk in de zorg dat mensen heel snel iets al te spannend vinden.
Heel snel weg deinsen als iemand zich net anders gedraagt. Daar schrik ik van. Want veel escalatie kan worden voorkomen als je in een vroeg stadium contact maakt. Dus wat ik zou doen: wees nieuwsgierig, stel je kwetsbaar op, onderzoek, maak contact van mens tot mens in plaats van het gedrag te snel te interpreteren.
Wat hoop je dat mensen meenemen na het zien van Doolhof in je Hoofd?
Wat hoop je dat mensen meenemen na het zien van Doolhof in je Hoofd?
Ik hoop dat mensen een beter beeld hebben van deze thematiek. Voorbij enkel de krantenkoppen en de escalatie. Je kan niet alleen naar instanties wijzen. Het is niet een ver van je bed show. Het kan ook jouw buurvrouw of jezelf overkomen. En we zijn dus allemaal verantwoordelijk om hier beter mee te leren omgaan.
De voorstelling is een intiem experiment, een onderzoek naar wat er gebeurt als je contact moet maken met iemand die je niet kent en wiens gedrag je misschien niet begrijpt. Wat kost het om dit te doen en wat levert het op? Ga met me mee het doolhof in.
15 november bij CC AMSTEL. Koop hier je tickets.