Mirrors toont de chaos die de hoeveelheid digitale informatie veroorzaakt, die de mens dagelijks binnenkrijgt. Je moet up-to-date en positief zijn, anders ben je een misgunner. Voor opbouwende kritiek is geen ruimte meer, het is een wereld zonder nuance. Onze online mores nemen we mee naar de niet-digitale wereld. Maar wat gebeurt er als we elkaar weer face-to-face spreken, zien en aanraken? Hoe is het als de afstand die de digitale wereld tussen ons creëert kleiner wordt en we elkaar weer nodig hebben? 

“Op een gegeven moment merkte ik hoe onzeker ik werd van social media. Werk ik wel hard genoeg? Loop ik achter op mijn leeftijdsgenoten? Zowel ‘s avonds als ‘s ochtends las ik bijna obsessief de comments onder posts. Dit werd een vast ritueel. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek begon het zijn tol te eisen. Ik moest eruit stappen, ontvolgen, unpluggen. Door me ervan los te maken kreeg ik weer adem en rust. Ik vond mijn balans weer. Uit deze ervaring ontstond het concept voor Mirrors.” Donna Chittick