Als je heel je leven in de schaduw van je identiteit staat, wie ben je dan in het felle licht?

In Morphosis duiken we in een lange, donkere en verdovende clubnacht met Hidde – een homoseksuele man die worstelt met zijn 'childhood trauma': een diepgewortelde schaamte die zijn grondslag kent in het niet anders mogen zijn binnen de heersende sociale normen.

 ‘Ik ben homo. Veertien jaar. Ternaard. Buorren 7. De spiegel op de overloop. Daar begon mijn worsteling, daar begon het gevecht tussen mij en de wereld, tussen mijn hoofd en mijn hart, tussen mij en mezelf.’

 Dat deze schaamte en daarmee de angst om afgewezen te worden, genesteld zit in het onderbewuste van veel homo’s, is voor velen onbekend.

Het eindigt vaak in een leeg gevoel dat wordt overgecompenseerd door oppervlakkige erkenning. Vluchtige romances, sportschoollijven, glamour, mooie huizen en keihard werken – niet voor niets worden statistisch gezien de meeste topfuncties in het (creatieve) werkveld bekleed door homoseksuele mannen.

Hoe kan het dan dat het percentage zelfdodingen onder deze ogenschijnlijk succesvolle groep zo hoog ligt? Wat gaat er schuil achter de façade van hard werken, uiterlijk vertoon en succes? 

'Jezelf schuldig voelen zonder schuld te hebben. Alsof er iemand in je binnenkamer is geslopen, die zich daar schuilhoudt in kleine gesloten kastjes, in de half vermolmde laatjes van het bureau.'

Morphosis is een muzikale, beeldende en poëtische theatervoorstelling die de hedendaagse queeremancipatie onderzoekt en de schaamte ontmantelt. Hoe resulteert de haat tegen een groep, in haat tegen jezelf? 

Morphosis is een nieuw geschreven monoloog van schrijver en dichter Sytse Jansma (winnaar van de C. Buddingh’-prijs 2024 voor zijn dichtbundel Rozige Maanvissen), geïnspireerd op echte verhalen van vijftig Friese lhbtqia+-personen, teksten van Oscar Wilde en het boek "Fluwelen Woede" van Alan Downs. De Nederlandstalige voorstelling wordt ondersteund door flamboyante kostuums, schaduwspel en verdovende clubmuziek.

Over de maker

Romke Gabe Draaijer (1990) onderzoekt constant de cross-over tussen theater en andere kunstdisciplines. Vaak rondom de thema’s identiteit, queerness en normativiteit en altijd met betrekking tot de relatie mens-natuur. Met sprookjesachtige en beeldende werelden probeert hij de status quo te bevragen, de wereld ietsje mooier te maken en de toeschouwer te confronteren met de eigen gedachtes. Voorstellingen die dienen als kritisch alternatief voor normativiteit, waarmee hij hoopt een interne confrontatie bij de toeschouwer te veroorzaken.

Credits

Concept: Romke Gabe Draaijer

Regie: Romke Gabe Draaijer

Tekst: Sytse Jansma

Spel: Tijs Huys

Dramaturgie: Rinke Brans

Decor: Elze van den Akker

Kostuums: Anne-Rixt Gast

Muziek: Laurens van der Meulen

Techniek: Roelof Nolles

Productie: Marinda de Groot

Fotografie: Moon Saris

Met dank aan: Tryater, Cultuurfonds Fryslân, BNG Cultuurfonds, Emmaplein Foundation, Douwe Kalma Stifting, Gemeente Heerenveen, Stichting Bas Backer, Julia Jan Wouters Stichting, Het Nieuwe Stads Weeshuis, Gemeente Leeuwarden, Het NUT Leeuwarden, Ritske Boelema Gasthuis, JM Fonds, alle donateurs van VoorDeKunst.